برگزاری کرسی ترویجی

کرسی ترویجی سرکار خانم دکتر میترا عظیمی، عضو گروه برنامه­ریزی اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی با موضوع اثرات نااطمینانی تورمی بر ساختار مالی شهرداری و پیامدهای آن در مدیریت شهری از دیدگاه نهادگرایی (مطالعه موردی: شهرداری تهران) در تاریخ 27/10/1395 ساعت 12- 14  با حضور دکتر انتظاری به عنوان مدیر جلسه، دکتر مراد راهداری و دکتر علی خاکساری به عنوان ناقدان کرسی و نیز جمعی از دانشجویان در محل سالن ارشاد تشکیل شد.

در ابتدا دکتر عظیمی اظهار داشتند، یکی از مشکلاتی که همواره سیاستگذاران و مدیران شهری با آن مواجه­اند، محدودیت منابع جهت مرتفع ساختن نیازهای شهر و شهروندان می­باشد. از این رو، مشاهده می شود که سیاست تأمین مالی شهرداری­های کشور­ بطور عمده بر کسب درآمدهای بیشتر که اغلب از نوع درآمدهای ناپایدار و ناسالم هستند، متمرکز شده و بتدریج ساختار درآمدی آنها را به سمت ناپایداری سوق داده است. به همین رو، بازنگری در نحوه تأمین مالی شهرداری­ها به امری ضروری در برنامه­های مدیران شهری بدل شده تا ضمن شناسایی عوامل ایجاد ناپایداری، راهکارهایی را جهت رفع آن بیابند. یکی از عوامل اثرگذار بر ناپایداری ساختار درآمدی شهرداری­ها، نااطمینانی تورمی می­باشد. این عامل، علاوه بر اینکه از توان مالی حقیقی شهرداری می­کاهد، موجب انحراف تصمیمات شهرداری و دیگر نهادهای همکار در زمینه پس­انداز و سرمایه­گذاری، کاهش نرخ بازگشت سرمایه، کاهش کارایی در تخصیص منابع ، کاهش سطح فعالیت­های واقعی در اقتصاد شهر، کاهش افق زمانی تصمیم­گیری مدیران شهری و در نهایت موجب افزایش هزینه مبادله می­شود. از این رو در این تحقیق، با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و نیز مطالعه کتابخانه­ای، ابتدا مفاهیم و مبانی نظری پیرامون نااطمینانی تورمی استخراج گردید. سپس برای به دست آوردن شاخص نااطمینانی نرخ تورم، از روش ناهمسانی واریانس خودرگرسیونی عمومی(EGARCH) استفاده شد تا با اتکا به آن وجود این عامل در ساختار درآمدی شهرداری (بطور نمونه: شهرداری تهران) برای  بازه زمانی 1380 -92 و اثرات آن بر ناپایدارسازی نظام درآمدی بررسی شود. در ادامه، بمنظور تبیین اثرات نااطمینانی تورمی بر نحوه مدیریت شهری، با دیدگاه نهادگرایی از چارچوب نظری اقتصاد هزینه مبادله بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می­دهد، در فاصله سالهای یاد شده، نااطمینانی تورمی نقش عمده­ای در ناپایداری ساختار مالی شهرداری تهران داشته است و همچنین این عامل با افزایش هزینه­های مبادله، بدنه مدیریت شهری را با اختلال در تدوین و اجرای برنامه­ها، گرایش به تدوین برنامه­های کوتاه و میان مدت، عدم رغبت بخش خصوصی به مشارکت با شهرداری، افزایش ریسک فعالیتهای اقتصادی شهرداری و در نهایت ایجاد فضای بی­اعتمادی در شهروندان نسبت به مدیریت شهری، مواجه ساخته است.

پس از ارائه پیشنهادات توسط خانم دکتر عظیمی، دکتر راهداری و خاکساری هر یک به طرح دیدگاه های خود پرداختند و پس از پاسخگویی دکتر عظیمی به سوالات مطرح شده، پرسش و پاسخ دانشجویی نیز برگزار گردید.