غلامرضا لطیفی در گفت گو با عطنا مطرح کرد؛

عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه‌طباطبائی گفت: یکی از دلایلی که مردم برخی مناطق، حاضر به رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و حفظ فاصله‌گذاری اجتماعی نیستند، خستگی و کلافگی اجتماعی است. در این نظام سکونتی، آدم‌ها را در آپارتمان‌هایی سکونت داده‌ایم که جوابگوی نیازهای اجتماعی ساکنان نیست. بسیاری از جابه‌جایی‌هایی که در سطح شهر انجام می‌شود ضرورت ندارد و برای تنوع و گذران اوقات فراغت انجام می شود که زیان‌آور و آسیب‌زننده است.

به گزارش عطنا، غلامرضا لطیفی، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه‌طباطبائی گفت: بحران‌ها و حوادثی از نوع بیماری کرونا یک ویژگی اپیدمیولوژیک هستند که بشر در طول تاریخ، همیشه در نظام های اجتماعی و حوزه های شهری و مکانی با آن درگیر بوده است و با خردگرایی و گاهی مواقع با جهل با این پدیده ها روبه‌رو شده است. جامعه جهانی وقتی با پدیده کرونا برخورد کرد، متوجه شد که از لحاظ توانمندی برای مقابله با حوادث توانمندی پایینی دارد. با توجه به این موضوع و ساکن بودن بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها، لازم است تمهیداتی به صورت سلسله مراتبی با هماهنگی سازمان ها و ارگان‌های مختلف برای مقابله با این پدیده ها اندیشیده شود.

کرونا نظام‌های شهری را هم تحت تاثیر قرار داده است

وی با اشاره به اینکه ۷۵ درصد جمعیت ایران ساکن شهرها هستند و همچنین بیش از ۱۲ میلیون نفر در حاشیه شهرها سکونت دارند، افزود: به دلیل پایین بودن سواد عمومی و آگاهی اجتماعی، بسیاری از دستورالعمل های بهداشتی به صورت جدی رعایت نمی شود. بنابراین شناسایی جمعیت های فقیر و گروه های آسیب‌پذیر در شرایط بحران نیازمند نوعی برنامه‌ریزی حمایتی است تا بتوان با آموزش به صورت رسمی و غیررسمی هزینه های اجتماعی وارد شده را کاهش دهیم. این بیماری نظام های شهری را تحت تاثیر قرار داده است و هزینه های اجتماعی بسیاری را به خانواده ها تحمیل کرده است. ما نیازمند یک خردگرایی و هوش سازمانی و رفتاری در حوزه مدیریت بحران، مدیریت شهری، مدیریت پدافند غیرعامل و سایر دستگاه ها هستیم تا با تعامل بتوانیم با بحران به وجود آمده روبه‌رو شویم. مدیریت شهری از بخش های متفاوتی تشکیل شده است که در زمان‌های مختلف اولویت‌های مختلفی دارد. به طور مثال گاهی اولویت آن مبارزه با آلودگی هوا و گاهی حمل و نقل و ترافیک است. در شرایط کنونی هم اولویت مدیریت شهری مقابله با ویروس کرونا و کاهش آسیب های اجتماعی آن است.

آدم‌ها را در آپارتمان‌هایی سکونت داده‌ایم که جوابگوی نیازهای اجتماعی ساکنان نیست

لطیفی بیان کرد: در بحث کرونا خیلی مهم است که با در نظر گرفتن یک بسته سیاستی مناسب تمهیدات لازم را اندیشید و اقدامات مناسب را انجام داد. در ابتدای این بحران چون فشارهای اجتماعی و سیاسی حاکم بود یک نوع عجله در انجام کارها رخ داد و هر دستگاهی سریع وارد عمل شد و در نهایت بسیاری از رفتارها دچار تضاد شدند و یک سردرگمی در فرایند تصمیم گیری به وجود آمد. در صورتی مجموعه دستگاه ها و سازمان ها می توانند زیرمجموعه مدیریت ملی و مدیریت شهری قرار بگیرند که با هماهنگی و همکاری در جهت تصمیم های اتخاذ شده حرکت کنند. البته تصمیمات گرفته شده هم بسیار مهم است که در سطوح مختلف جامعه قابل اجرا باشد.

وی ادامه داد: ما انسان ها موجودات اجتماعی هستیم و بسیاری از رفتارهای ما تابع عادت ها است. یکی از دلایلی که مردم برخی مناطق، حاضر به رعایت دستورالعمل های بهداشتی و حفظ فاصله گذاری اجتماعی نیستند، خستگی و کلافگی اجتماعی است. در این نظام سکونتی، آدم‌ها را در آپارتمان هایی سکونت داده ایم که جوابگوی نیازهای اجتماعی ساکنان نیست. بسیاری از جابه‌جایی هایی که در سطح شهر انجام می شود ضرورت ندارد و برای تنوع و گذران اوقات فراغت انجام می شود که زیان آور و آسیب زننده است. در فرهنگ شهری نیازمند این هستیم که به صورت پیوسته آموزش های لازم داده شود تا گروه های اجتماعی که هنوز خطر را احساس نکرده اند و یا حاضر نیستند تغییری در سبک زندگی خود ایجاد کنند، آگاه شوند. همچنین کاهش درآمد در خانواده ها باعث از سرگیری فعالیت های خطرآفرین شده است. اگر دل‌مشغولی معاش از بین برود و دهک های پایین جامعه، شناسایی شوند و در چتر حمایتی کمیته امداد، بهزیستی و موسسه های خیریه قرار گیرند، رفت و آمدها کاهش پیدا می کند و امکان کنترل بیماری بیشتر می شود.

متن کامل خبر در عطنا