همدلی اعضای خانواده با محوریت فعالیت‌های ورزشی بیشتر می‌شود

دکتر محمود شهابی عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی با اشاره به اهمیت سلامت عمومی و نقش ورزش‌های همگانی در ارتقای آن می‌گوید: «اگر ورزش همگانی توسعه و ترویج نیابد، تمام هزینه‌هایی که در سایر حوزه‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی شده از بین خواهد رفت. ورزش‌های همگانی به همه فعالیت‌های ورزشی اجتماع محور که جنبه تفریحی دارد و ارمغان آن حفظ سلامتی و استانداردهای بهداشتی است گفته می‌شود و اهمیت آن از ورزش‌های قهرمانی بیشتر است. ورزش اجتماع محور آن نوع از ورزش که به دلایل غیر رقابتی اجرا می‌شود، خیلی از ورزش‌ها و بازی‌های محلی به صورت یک رقابت جدی برگزار نمی‌شود، این نوع از اجتماعات ورزشی باید تقویت بشود. باشگاه‌ها و به طور خاص پارک‌هایی که مجهز به وسایل ورزشی‌اند. هدف این هست که خود مردم بیایند و ورزش کنند. عنصر سازمان یافتگی در آن وجود ندارد. وجه ممیزه ورزش‌های همگانی از ورزش قهرمانی این است که اگر در ورزش قهرمانی رقابت و بُرد و باخت اهمیت بسیاری دارد، لزوما بُرد و باخت اهمیتی ندارد و ورزش همگانی بیشتر تفریحی و تفننی است.»
وی در ادامه می‌گوید: «ورزش همگانی هم از لحاظ فردی اهمیت دارد و هم از لحاظ ملی، از لحاظ فردی ورزش موجب می‌شود که آدم‌ها به منش و شخصیت سالم دست پیدا کنند. در مجموع اگر در جامعه‌ای افراد از سلامت جسمانی و روانی برخوردار باشند، در مجموع سلامت جامعه ممکن خواهد شد. وقتی از ورزشی شدن جامعه صحبت می‌کنیم، این واقعه سطوح متفاوتی دارد، ورزش همگانی مانند ورزش قهرمانی نیست که همه از بازی دیشب پرسپولیس با استقلال گفت وگو کنند، اصلا قرار است ورزش‌های همگانی یک سری از شاخص‌ها را جابه جا بکند، مثلا سلامت عمومی که در صورت تحقق و اجرایی شدن ورزش‌های همگانی مخاطب از حالت تماشاچی خارج شده و نوعی از سبک زندگی فعال به ارمغان می‌آورد است. زمانی می‌توانیم بگوییم در حوزه ورزش‌های همگانی موفق بوده ایم که شاخص‌های روشنی را به مثابه نتیجه اجرایی شدن ورزش‌های همگانی تعریف کرده باشیم، برای مثال اگر در حوزه بهداشت و سلامت عمومی که به طور خاص با فعالیت ورزش همگانی گره خورده است، موفق بوده ایم، این به آن معناست که در حوزه‌های ورزش همگانی موفق بوده ایم.»
این استاد دانشگاه به چالش‌های پیش روی توسعه ورزش همگانی به ویژه در بین خانواده‌ها اشاره کرده و می‌گوید: «اولین مسئله فقر است؛ خانواده‌های کم درآمدی که نمی‌توانند مقدمات ورزش را مهیا کنند. اگر برای جمعیت جوان تجهیزات اولیه مانند کفش، لباس ورزشی و هزینه عضویت در باشگاه ورزشی میسر نباشد، خب بدیهی است که ورزش نکنند. برای خیلی از افراد کفش، لباس ورزشی و … مهیا نیست. باید به نوعی این‌ها در اختیار مردم قرار بگیرد، از هر طریقی که ممکن است.»
وی درباره ضرورت تقویت بسترهای ورزش همگانی در سیستم آموزشی کشور توضیح می‌دهد: «مدارس بهترین فرصت برای معرفی ورزش‌های همگانی‌اند، یک واحد درسی برای ورزش بسیار کم است. یا این که خیلی از مدارس در زنگ ورزش کاری به غیر از ورزش انجام می‌دهند. حتی مهد کودک‌ها که پیش زمینه مناسبی برای این موضوع است که کودکان آماده بشوند. به طور کلی یک سری انتظارات از وزارت آموزش و پرورش می‌رود که این‌ها باید این موضوع را میسر کنند.
همین انتظار را باید از دانشگاه‌ها و بالاخص وزارت علوم داشت. دانشجویان خیلی کم ورزش می‌کنند، خیلی از دانشگاه‌ها اصلا زمین ورزش ندارند، فقدان فضای ورزشی در دانشگاه‌ها لطمه بسیار بزرگی می‌زند. حال در حد ۲ واحد تربیت بدنی برای دانشگاه هم بسیار کم است. البته که ترویج ورزش همگانی در سطح دانشگاه‌ها کمک می‌کند به پیشرفت ورزش قهرمانی در مسابقات دانشجویان جهان. اگر ورزش همگانی در سطح دانشگاه‌ها حمایت بشود، نتیجه آن درخشش در سطح جام‌های دانشجویان جهان می‌شود.»

منبع خبر: عطنا